Apteka, bank, spożywczy, apteka, cukiernia, bar, apteka, ciucholand, apteka. W promieniu 200 metrów od naszego domu jest tych aptek kilkanaście. To wygodne i nieraz sprawdzało się w sytuacjach podbramkowych, ale też daje do myślenia.
Pamiętam, to był rok 2006. Rok, w którym urodziła się moja córka. Rok, w którym moje życie stanęło na głowie i nie chciało się z powrotem obrócić.
TO się zaczyna w zasadzie tuż po urodzeniu. Patrzysz na swoje dziecko, ten swój ósmy cud świata i od razu widzisz, że ono jest jakieś takie – wyjątkowe.
Dzień Dziecka, Dzień Dziecka, wielkie mi halo. Dzień Dziecka to ja mam codziennie. A nie mógłby ktoś wreszcie pomyśleć o Dniu Rodzica?
- Ty głupi głupolcu! Idź sobie! - A ty jesteś wstrętna ciemieniucha!
– Mamo, co zrobić, żeby nie umarnąć? – pyta mnie moja czteroipółletnia córka. I nie po raz pierwszy zadaje to pytanie wagi ciężkiej.
