Twórczy rozwój talentu

Anka ma zawsze na wszystko odpowiedź. Nie zawsze jest ona konkretna i rzeczowa, jednak jest. Jest też zbieraczem różnych informacji, na pozór niepotrzebnych. Jednak, gdy jesteś z nią na przyjęciu i atmosfera robi się nad wyraz gęsta, to właśnie ona z empatyczną wirtuozerią ją rozładowuje.

Robert – czasem ma się wrażenie, jakby składał się z samego imienia, które niewiele o nim mówi. Potrafi pojawić się na spotkaniu i nie wypowiedzieć ani jednego słowa. Chodzi tylko z aparatem fotograficznym i pstryka. Wydaje się przez to arogancki a czasem antypatyczny. Są tez osoby, które się go boją. Ale kiedy wystawia swoje prace potrafi zaskoczyć wszystkich. Jego opis świata przedstawiony przy pomocy aparatu zadziwia i zachwyca.

Rozwój talentu

Dorota jak zwykle odbiera kolejną nagrodę w sprzedaży. Mówią o niej, że sprzeda lód Eskimosom. Śmieje się, że nie musi znać dobrze produktów, bo one się same sprzedają. Jak widzi długopis, to w jej głowie pojawia się fantastyczna opowieść o nim. „Oczyma duszy” widzi, że ten długopis da początek nowej, wspaniałej drodze jej klientom. I to im właśnie opowiada.

Darek ma zawsze jakąś wizję. Wybiega w przyszłość, o co najmniej 10 lat do przodu. Widzi gdzie, co i jak będzie wyglądać. Miał to już jako dziecko. W szóstej klasie wybierał studia informatyczne, kiedy jeszcze nikt z nas o tym nie myślał. Powtarzał, że to jest przyszłość. Technologia zdominuje życie.

To jest tylko kilka przykładów ludzi, którzy mają to „coś”.

Rozwój talentu – jak to przebiega

Patrząc w przeszłość, każda kultura starała się odkryć wyjątkowość, zdefiniować ją i ułożyć na nią ścisły przepis. Arystoteles uważał, że wszystko ma swój Telos – cel. I tak Telos żołędzia to dąb, pisklęcia – ptak, dziecka – człowiek dorosły. Natomiast każda osoba ma swój osobisty cel. Za każdym działaniem i postrzeganiem, zmianą zachowania, myślenia kryje się jakiś Telos. Jednak nie wyjaśnia on, czym jest to „coś”. Mówi nam o kierunku, w którym zmierzamy, o odkrywaniu kim jesteśmy.

Instytut Gallupa jako naturalne talenty określa powtarzający się wzorzec myślenia, odczuwania lub zachowania. Tak uproszczona wersja nie wspomina o swoistym kodzie talentu, jaki jest umiejscowiony neuronalnie. Został zbudowany w oparciu o rewolucyjne naukowe odkrycie dotyczące warstwy izolacyjnej neuronów – mieliny. Szybko zyskał sobie znaczącą sławę, jako element odpowiadający za zdobywanie nowych umiejętności.

Na jednym z polskich portali internetowych spotkałam się z prostą analogią. „Skoro każdy ma mózg, każdy również takie wzorce posiada. Wniosek nasuwa się sam: każdy ma talent”. Jest to urocze stwierdzenie, które nasuwa pytania pozostające bez odpowiedzi. Nie mówi także, co sprawia, że jedni odnoszą sukces, są lubiani i popularni, a drudzy pozostają w cieniu.

Jak rozpoznać talent u dziecka?

Ponad 10 lat pracuję z maleńkimi dziećmi od pierwszych chwil ich życia. Już w czternastym dniu ich istnienia określam, jaki mają temperament. Między trzecim a czwartym miesiącem mogę wyznaczyć ich naturalne predyspozycje. Kiedy dziecko ma już ukończony rok, wiem, jakie są jego talenty.

Dzieci rodzą się z wysoką empatią, bez przejawów agresji i negacji. Reagują na dobro i z gruntu wykazują prospołeczne zachowania. Jeśli chcemy zaobserwować, jakie są talenty naszego dziecka powinniśmy zacząć skupiać się na jego emocjach i sposobie, w jaki reaguje na poszczególne zdarzenia. Jak sobie radzi z problemami i w jaki sposób stara się je rozwiązać.

Emocje pokazują nam, gdzie jest nasz Telos. Warto zatem przyjrzeć się naszym emocjom. Zobaczyć, jak je rozpoznajemy, nazywamy i czym one dla nas są. Następnie należy zwrócić uwagę na to, w jaki sposób naśladują nas dzieci. To podstawa, by móc wspierać u dzieci rozwój talentu.

„Lustereczko powiedz przecie, kto wychował takie dziecie?” – jesteśmy nierozerwalnie związani z naszymi dziećmi i rodzicami.