Barbara Lipska jest kobietą, którą życie przetestowało nie jeden raz. W każdej z tych sytuacji udowodniła, że jest niezłomną wojowniczką, która potrafi stawić czoła największym wyzwaniom. Jako młoda kobieta wyjechała z mężem i dziećmi do Stanów Zjednoczonych. Tam, poza rozwijaniem swojej kariery zawodowej w neuronaukach, zmierzyła się z czerniakiem skóry, nowotworem piersi i pokonała nowotwór mózgu, który rozsiał się w jej głowie, jak ziarenka w doniczce.
Przy rozpoznawaniu chorób i pierwszych diagnozach była nastawiona zadaniowo. Jest choroba – trzeba ją pokonać. Tak samo było przy nowotworze mózgu. Jednak ten typ schorzenia to nie tylko złe samopoczucie czy słabe wyniki badań.
Barbara Lipska zmierzyła się ze zmianami, jakie choroba wywołała w jej zachowaniu i postrzeganiu rzeczywistości, z powodu ucisku na określone partie mózgu, w których ulokowały się ogniska choroby.
Jak sama mówi, weszła na drogę szaleństwa i udało jej się z niej zawrócić. Co jednak w tym wszystkim jest niesamowite: zapamiętała swoje emocje, doznania i wrażenia, jakich wówczas doświadczyła.
Pamięta napady złości i urojenia. Pamięta lęk przed zagrożeniem i podejrzewanie najbliższych o spiskowanie.
Jej doświadczenie jest nie tylko dowodem na to, jak niesamowitą „maszyną” jest ludzki mózg, ale również pomaga zrozumieć osoby, które cierpią na różnorodne choroby psychiczne i dolegliwości spowodowane nieprawidłową pracą mózgu (demencja, alzheimer).
Książka jest podróżą w głąb psychiki człowieka chorego. I choć jest to choroba, którą moglibyśmy określić jako „choroba ciała”, to bardzo mocno odcisnęła swoje piętno na psychice. To chyba jedyna taka pozycja, która pozwala „zajrzeć” do głowy człowieka z objawami schizofrenii i innych zaburzeń.
Ciekawym uzupełnieniem jest kontekst, o którym również autorka opowiada. Choroba dotknęła nie tylko ją. Jej bliscy również bardzo na tym ucierpieli. Stała się dla nich nieprzyjemna, opryskliwa, agresywna i podejrzliwa. To pokazuje, z jak wielkim i trudnym zadaniem mierzą się członkowie rodzin osób chorych.
Poruszająca i wzruszająca. Niezwykle wnikliwa i analityczna, a przy tym emocjonalna i relacyjna. Ta książka otwiera oczy, serce i umysł. Pomaga zrozumieć.
