Rozgrywająca się w zamierzchłych czasach opowieść o niezwykle mądrej i dojrzałej, jak na młody wiek zielarce, to historia wciągająca, porywająca i niedająca o sobie zapomnieć na długo. Niektórych bohaterów można polubić i długo po zakończeniu książki za nimi tęsknić. Niektórych natomiast z gruntu się nie lubi, a ich towarzyskie wpadki są niemalże przyjemne.
Katja, główna bohaterka, to młoda zielarka, która prowadzi dworską apteczkę w Birczy. Fachu nauczył ją ojciec, który również był wybitnym znachorem. Katja jednakże ma szczególny dar. Potrafi rozmawiać z roślinami. I choć w rzeczywistości nie mówią one do niej, to potrafi je bezbłędnie rozpoznać, odnaleźć i poprawnie zastosować na rany i schorzenia.

Jej talent doceniany jest przez panią domu, Ludwikę, ale sama Katja jest przez nią bardzo źle traktowana. Zresztą, wszyscy państwo bardzo źle odnoszą się do swoich służących, którzy mieszkają na dworze. Pani Ludwika i Pan Adam odnoszą się do nich z wyższością „należną” ich wysokiemu urodzeniu. Panicze Marcel, Innocenty i panna Augusta to rozwydrzone dzieci, którym się wydaje, że pracujący w ich domu nie zasługują na szacunek.
Pewnego dnia odwiedza ich gość z niedalekiej Jamnej, pan Antoni Tyszkowski. Podczas polowania dostrzega, jak leśniczy Walerek kradnie drewno. Chcąc go ukarać strzela do niego, ale spada z konia i skręca sobie kolano.
Katja zostaje wezwana do chorego, by ulżyć mu w bólu i uratować nogę. Gość jednak traktuje ją z jeszcze większą pogardą niż domownicy i odprawia bardzo agresywnie i nieprzyjemnie. Katja – choć świetnie zdaje sobie sprawę z tego, że jest „niżej urodzona” i państwu należy się szacunek, nie potrafi jednak utrzymać swojego ciętego języka za zębami. Odgryza się Panu Antoniemu nie tylko ostro, ale również inteligentnie. Do chorego zostaje wezwany doktor, którego pomoc okazuje się jednak nieskuteczna.
Po kilku tygodniach do Birczy przyjeżdża drugi panicz Tyszkowski. Okazuje się, że porozumiał się z Kowalskimi (państwem z Birczy) i otrzymał zgodę na „wypożyczenie” Katji do Jamnej, by uratowała nogę i zdrowie pana Antoniego. Tak zaczyna się seria trudnych i nowych dla Katji doświadczeń.
Wychowana w bardzo feministycznym (jak na tamte czasu) duchu Katja jest wykształcona w zielarstwie i bardzo inteligentna. Potrafi czytać (co niewiastom psuje głowę) i pisać, a to rzadkość wśród ówczesnej służby. Bezbłędnie dobiera zioła i mieszanki, ale jej młody wiek budzi nieufność zarówno wśród dworzan, jak i wiejskich bab, które ufają starym szeptuchom. W efekcie Katja narażona jest na ciągłe uszczypliwości i ataki zarówno ze strony pana Antoniego, jak i włościan.
Jak sobie poradzi, jak przekona do siebie i swoich umiejętności? Skromna, ale jednocześnie uszczypliwa i z ciętym językiem dziewczyna nie ma łatwo w towarzystwie zamkniętych umysłów. Stare wierzenia i utrwalone przekonania sprowadzają na nią plotki o tym, że jest wiedźmą lub czarownicą.
Katja przeżyje na dworze w Jamnej chwile zachwytu i uniesienia, ale również chwile rozpaczy i potwornego upokorzenia.
Książka jest pełna humoru, ciętego języka i inteligentnego dowcipu. Odzywki Katji, choć niestosowne w tamtych czasach, bawią i dodają historii kolorytu. Opowieść pokazuje różne oblicza ówczesnej szlachty: pełnej pogardy i wyniosłości oraz życzliwej i serdecznej. Jednocześnie wciąga, nie daje o sobie zapomnieć, ani odłożyć się na półkę przed zakończeniem czytania. Jest barwna, a zwroty akcji trzymają w napięciu. Uparta Katja budzi sympatię, choć czasem może trudno ją zrozumieć.
Autorką książki jest Magda Skubisz. Pozycja ukazała się nakładem Wydawnictwa Media Rodzina. To pierwszy tom sagi rodu Tyszkowskich. Szczerze mówiąc, już czekam na kolejne!
[…] pierwszej części do dworu w Jamnej przyjeżdża Katja, aptekarka i znachorka. Sprowadza ją młodszy brat Toniego, Seppek. Seppek jest zupełnie inny. Szanuje ludzi […]
[…] jest kontynuacją poprzednich tomów (Aptekarka, Czarci Ogród). I warto o tym pamiętać, ponieważ wiele faktów i zdarzeń wiąże się z […]