My psy, czyli czapka admirała Yamamoto

Bezdomne psy, które trzymają się razem. Razem zamieszkują jedno wysypisko. Razem planują zdobywanie pokarmu, razem walczą o przetrwanie. Są jak rodzina, w której każdy jest inny, ale dla każdego znajdzie się miejsce. Są też jak niezwykłe stado, w którym nie porzuca się najsłabszych czy najmniej efektywnych – tylko razem zmierza się do lepszego jutra.

Każdy pies ma swoją historię. Każdy z nich stracił dom w inny sposób. Każdy ma za sobą jakieś wspomnienia, ale również zranienia. Nie tylko świat psów tak wygląda. To również nasza, ludzka rzeczywistość. Przepełniona różnego rodzaju zranieniami, krzywdami, bolączkami. Każdy ma jakąś historię i każdy ma jakieś dobre i złe wspomnienia.

Bardzo trudnymi i jednocześnie wzruszającym momentem dnia każdego z psów jest czekanie na powrót właściciela. Ukochanego „Pana”, który pewnego dnia zniknął. Nie zawsze było tak, że to piesek został porzucony. Jeden piesek się zgubił, drugiego właściciel umarł, a trzeciego miał wypadek. Nie zawsze przyczyną bezdomności tych psów, jest zła wola właścicieli.

Pewnie dlatego z oczekiwania na ich powrót uczynili sobie rutynę dnia codziennego.

Pewnego dnia trafia do nich kot. Kot domowy, który ma na imię Yamamoto i szczyci się swoim pokrewieństwem z generałem. Kot jest zadbany i solidnie podkarmiony, ale z powodu różnorodnych życiowych perturbacji i on traci swój ciepły i przytulny dom.

Co dzieje się dalej? Psy go przygarniają, a i kot potrafi podać im pomocną łapę.

Książka, której autorem jest „Henio Pies”, jest wzruszająca i poruszająca. To głęboka opowieść o przyjaźni, lojalności i oddaniu. To ciepła historia, w której pozytywne doświadczenia i zabawne sytuacje przeplatają się z trudnymi wydarzeniami i naprawdę ciężkimi doświadczeniami. Jednocześnie, jest to historia pełna nadziei, oczekiwania i otwartości.

Jest bardzo poruszająca i wzruszająca. Dotyka tej wyjątkowej struny w człowieku. Struny, która raz wprowadzona w drżenie, długo jeszcze rezonuje i wibruje, nie chcąc się się uspokoić.

Książka otwiera oczy i serca. Budzi i uwrażliwia. Pokazuje zmienność i przewrotność. Nie daje się zamknąć w proste ramy i długo nie daje o sobie zapomnieć.