Zamiana ról

Może to być wynik sytuacji ekonomicznej rodziny, mama zarabia więcej w swojej pracy, może być tak, że kobieta po prostu chce wrócić już do swojego życia zawodowego, a czasami od samego początku było ustalone, że to tata będzie opiekował się maluchem i zostanie z nim w domu.

Jeśli tata z własnej woli wybiera wychowywanie dziecka, wtedy jest mu znacznie łatwiej, robi to w zgodzie ze sobą, nie musi w sobie przełamywać pewnego stereotypu panującego w naszym społeczeństwie. Natomiast, gdy niejako sytuacja życiowa zmusza ojca do pozostania w domu może być mu znacznie trudniej.

Najpierw musi się zmierzyć z faktem, że być może to partnerka, a nie on jest w stanie utrzymać rodzinę na wyższym poziomie, potem może przyjść skojarzenie z byciem niepełnowartościowym mężczyzną. W naszym społeczeństwie dość mocno zakorzeniony jest stereotyp ojca-głowy rodziny, który dba o jej utrzymanie i matki-kobiety spełnionej poprzez pracę w domu.

Po pierwsze mężczyzna powinien w sobie zwalczyć ten stereotyp, wtedy znacznie łatwiej będzie mu stawić czoła opinii innych osób. Nie ma jednej skutecznej rady, jak to zrobić. Ważne jest to, aby uznać swoją pracę w domu, trud włożony w wychowywanie dziecka jako tak samo wartościową pracę, jak ta, za którą płaci nam pracodawca. Nie da się tej pracy zmierzyć, wycenić, jest to coś wyjątkowego, za co otrzymuje się zupełnie inny rodzaj zapłaty.

Zajmowanie się synem czy córką daje niesamowite możliwości nawiązania unikalnej więzi, która może potem procentować przez całe życie. Dorosły człowiek staje się ekspertem od własnego dziecka. Okres dzieciństwa, nabywania nowych, często pierwszych umiejętności, doświadczeń, to okazja na doskonałe poznanie potrzeb swojego dziecka, nauczenie się tego, jaką staje się ono osobą, wreszcie bycie wzorem dla małego człowieka. A to ostatnie, zwłaszcza dla mężczyzn, może być niezwykle nobilitujące.

Gdy partner, ojciec dobrze poczuje się w nowej roli, nie będzie stanowiło dla niego większego problemu, aby umieć obronić się przed krytycznymi uwagami otoczenia. Kiedy robimy coś w zgodzie ze sobą, trudniej jest opiniom z zewnątrz naruszyć nasze wewnętrzne przekonanie o słuszności naszej decyzji. Myślę, że można by tutaj próbować przekuć nieprzychylne uwagi na poczucie dumy z powodu robienia czegoś unikalnego, czegoś „pod prąd”.

Można też szukać wsparcia wśród innych osób w podobnej sytuacji, fora w internecie, grupy dyskusyjne, portale dla rodziców powinny pomóc nawiązać nowe kontakty. Poczucie, że inni są też w podobnej sytuacji, mimo, że może być ich niewielu, daje większą siłę do działania. Często też panowie mogą spotkać się z przychylną opinią innych mam, panie mogą trochę zazdrościć takiego mężczyzny, który w ich perspektywie potrafi się w pewien sposób poświęcić dla rodziny i małego dziecka.

Mamo, pomóż

Kobieta powinna stanowić wsparcie dla mężczyzny, nie ujmować mu niczego z jego męskości. Nie krytykować, nie wypominać faktu, że to ona ciężej pracuje, zarabia pieniądze na utrzymanie domu, etc.  I pamiętać, że partner też ma życie poza obowiązkami w domu, może chcieć spotkać się z kolegami, uprawiać sport czy zajmować się innymi swoimi pasjami. I w przeciwną stronę – mężczyzna nie powinien wypominać partnerce, że wybrała ona pracę zamiast domu. Powinna to być wspólna decyzja rodziców, przemyślana i zaakceptowana przez oboje. W innym wypadku, kiedy jedna ze stron musi dalece zrezygnować ze swoich planów, potrzeb, może to w konsekwencji doprowadzić do rozpadu więzi, kłótni, wzajemnego wypominania sobie, żalów czy pretensji.

Kobieta-matka w takim układzie domowym warto, żeby pamiętała o wspieraniu swojej drugiej połowy. Może to robić poprzez wyrażanie dumy, zadowolenia z postawy mężczyzny. Nie krytykowanie, a raczej rozmowę i ustalenie wspólnego zdania na temat opieki nad maluchem. Odciążanie ojca i wspólne spędzanie czasu w trójkę.  Myślę, że również poprzez fakt, że kobiety mają zwykle znajome, przyjaciółki matki, które łączą pracę zawodową z opieką nad dzieckiem – mogą od nich czerpać wiedzę, czego im brakuje od ich partnerów, w jakich obszarach czują się zaniedbane, pozostawione same ze zbyt dużą ilością obowiązków. Także niebywale istotne jest, aby znaleźć czas tylko dla siebie – dwójki partnerów, żeby pamiętać, że jest się nie tylko rodzicem, ale też kobietą i mężczyzną, między którymi jest miłość, namiętność, przyjaźń, wspólne pasje i masa innych rzeczy, które były jeszcze przed pojawieniem się dziecka.

Panowie, którzy decydują się na pozostanie w domu z małym dzieckiem powinni (tak jak każda mama, która się tym samym zajmuje) być dumni z faktu, że wykonują tak potrzebną i nieocenioną pracę. Praca ta daje korzyści zarówno dorosłemu jak i dziecku i dopóki wykonywana jest z sercem, miłością i zaangażowaniem, to nikt nie powinien jej krytycznie oceniać.