Rok 6+ Nowe życie

W pokoju dziecka pojawia się biurko, tornister, strój gimnastyczny. W głowie Rodzica pojawia się niepokój, jak ono da sobie radę z takim wyzwaniem i jak można mu pomóc.

Pozycja w grupie rówieśniczej

Ważna jest pozycja dziecka w grupie rówieśniczej, jaką jest klasa szkolna. Marzeniem każdego rodzica jest, aby dziecko było w pełni akceptowane. Szansę na to mają dzieci o wysokim poziomie kompetencji społecznych. Oznacza to, że potrafią inicjować kontakt z innymi, wyrażać swoje emocje w sposób akceptowany społecznie, atrakcyjnie spędzać czas z dziećmi. Istotną cechą charakterystyczną dzieci w pełni akceptowanych jest ich przewidywalność, co oznacza, że są stabilne emocjonalnie i mają stałe preferencje.

Dzieci przeciętnie akceptowane znajdują sobie grono sympatyków, pozostając dość obojętnymi dla innych. Najczęściej jest to grono skupione wokół wspólnych zainteresowań.

Jeśli dziecko ma grono zaangażowanych sympatyków i jednocześnie drugą grupę mocnych przeciwników, to oznacza, że polaryzuje akceptację. Duża dynamika tych relacji i skrajne emocje dziecka są wtedy nieuniknione.

Poczucie bycia na uboczu, brak stałego grona sympatyków, nie uczestniczenie w nieformalnym życiu grupy, np. zabawach podczas przerw, oznacza, że dziecko jest ignorowane.

Natomiast odczuwane wyrazy antypatii, doznawanie przykrości ze strony rówieśników to sygnał jawnego odrzucenia, który powinien być impulsem do ingerencji rodzica, poprzez kontakt z wychowawcą klasy.

To, jak dziecko zostanie przyjęte przez grupę, zależy od jej składu osobowego. Dziecko akceptowane w jednym gronie, może nie znaleźć uznania w innym. Można jednak mieć na to wpływ, rozwijając u dzieci określone cechy. Pogodne usposobienie, wyrazisty charakter, ciekawe zainteresowania znajdą uznanie w każdej grupie. Utrzymaniu wysokiej pozycji wśród rówieśników sprzyja umiejętność inicjowania i podtrzymywania kontaktu, okazywania uczuć, radzenia sobie z frustracjami.

Konfrontacja umiejętności

Znaczenie grupy rówieśniczej nie zamyka się w tym, czy dziecko czuje się w niej dobrze i miło spędza czas z kolegami. Konfrontacja własnych umiejętności i cech z tym, co prezentują pozostali, buduje obraz siebie. Dlatego klasę szkolną określa się jako grupę odniesienia. Jest to zespół osób w tym samym wieku i z takimi samymi doświadczeniami. Uczą się tego samego w tym samym czasie i przeżywają razem te same sytuacje. Dzięki temu dziecko może się do niej w pełni porównywać. Wynik tego porównania przekonuje je, np. o tym, że „czyta tak samo dobrze jak inne dzieci” lub „biega najszybciej z klasy”. To umieszczenie swoich możliwości na tle tej ważnej grupy pozwala mu lepiej poznać siebie.

Rozwój procesów poznawczych w wieku 6+

W pierwszych latach edukacji dziecko nie tylko zdobywa dużą wiedzę, ale przede wszystkim doskonali procesy poznawcze. Jego uwaga z mimowolnej przechodzi w dowolną. Dziecko świadomie skupia się na określonych treściach i zadaniach, a pomija inne rzeczy w tym czasie. Pamięć staje się logiczna. To oznacza, że aby zapamiętać, dziecko stara się zrozumieć informację, a do niedawna bazowało na mechanicznym powtarzaniu w celu utrwalenia. Nie tylko spostrzega większą ilość elementów, ale potrafi je już analizować, np. wyodrębniając cechy istotne i drugoplanowe szczegóły. Najważniejsza zmiana polega jednak na tym, że mały uczeń potrafi kierować tymi procesami i podążać za tym, co proponuje nauczyciel. Niejako na rozkaz skupia się na tym, co mówi Pani lub analizuje to, co przedstawia strona elementarza.

6+ – zmiany u dziecka

Jest to czas dużej zmiany w myśleniu dziecka, bo pojawia się jego odwracalność. Dziecko myśląc o czymś, zastanawiając się, analizując, bierze pod uwagę nie tylko sytuację aktualną. Nabywa zdolności powrotu do sytuacji przeszłych i uwzględnia je w rozumowaniu. Nawet proste działania matematyczne wymagają takiej umiejętności. Trzeba, pamiętając stan początkowy, prześledzić kolejne operacje, żeby wiedzieć, czy należy dodać, czy odjąć i wypracować wynik końcowy. Uczeń rozpoczyna tę naukę, dokonując tych operacji na przedmiotach (np. liczenie na patyczkach), aby stopniowo uniezależniać się od tego i przejść do analiz logicznych w myślach, czyli myślenia abstrakcyjnego.

Duża zmiana następuje też w Waszych wzajemnych relacjach. Wraz z przyjęciem roli ucznia przez dziecko, Ty jako rodzic też przyjmujesz nowe role. Musisz przeorganizować jego codzienne życie, aby znaleźć czas na systematyczną naukę. Wiąże się to z występowaniem w roli „nadzorcy”, kontrolującego odrobienie lekcji, pakowanie plecaka, dbanie o pomoce szkolne. Dzieci w tym wieku patrzą też na rodzica jako na źródło wiedzy i przykład wszystkich umiejętności. Przed Tobą trudne zadanie, musisz udowodnić, że „rodzic wszystko wie”.

Powodzenia!