Pożegnania przedszkolne

Pożegnania przedszkolne to trudny moment zarówno dla dzieci jak i rodziców. Niepewność jest tym większa, im dziecku trudniej przyjmować nowości. Możemy ułatwić mu przedszkolny start. Im bardziej jesteśmy pewni podjętej decyzji, tym mniej niepewności będzie czuło nasze dziecko. Oto kilka zasad, które pomogą przetrwać ten trudny czas. Pamiętajmy, że pierwsze pozytywne wrażenia są najważniejsze!

Warunki dobrego rozstania w pierwszych dniach pobytu dziecka w przedszkolu -pożegnania przedszkolne:

Przeanalizuj je sobie i postaraj się wdrożyć, by łatwiej było Wam się rozstać przed przedszkolną salą.

•    dobrze przygotuj

dziecko do pierwszej wizyty. Opowiadaj mu o przedszkolu w sposób pozytywny (nigdy nie strasz dziecka tym miejscem, mówiąc np. „w przedszkolu nauczą cię dyscypliny, jedzenia wszystkiego”). Możecie wcześniej wspólnie spacerować w jego okolicach, czytać książeczki, uczestniczyć razem w pierwszych zajęciach czy korzystać z placu zabaw.

•    nie mów do dziecka, że ,,musi chodzić do przedszkola, bo mama chodzi do pracy i nie ma co z nim zrobić”. Jest to naturalny bieg rzeczy: gdy dzieci dorastają, idą do przedszkola, a z czasem do szkoły, pracy.

•    dokładnie wyjaśnij

malcowi, co będzie robił w ciągu dnia w przedszkolu. Przedstaw plan, aby na spokojnie przyswoił nowy rytm dnia. Opowiedz mu o wspólnych posiłkach, leżakowaniu, spacerach. Opowiadanie o czymś w dobrej perspektywie, łagodzi niepewność.

•    każdego ranka wstawajcie trochę wcześniej, by przed wyjściem wszystko odbywało się bez pośpiechu. Kilka dodatkowych minut pomoże uniknąć spóźnienia i pośpiechu w przypadku nieprzewidzianych sytuacji. Może to być również czas na dodatkowe przytulanie z pociechą, co zniweluje nerwową atmosferę. Drobne rytuały i znane dziecku czynności, sprawią, że poczuje się bezpieczniejsze.

•    staraj się nie spóźniać, odprowadzając dziecko na uzgodnioną godzinę. Maluchowi łatwiej jest wejść do sali w chwili, kiedy jest czas na swobodną zabawę, niż gdy trwają już zajęcia zorganizowane.

•    pozwól brzdącowi zabrać ulubioną zabawkę, z ukochanym misiem będzie raźniej! Dzięki temu ma poczucie, że posiada coś, co należy tylko do niego i będzie wywoływało w nim pozytywne odczucia. Może wspólnie wymyślicie jakiś magiczny talizman na smutki, który razem zrobicie w domu?

•    uprzedzaj dziecko, kto będzie je oprowadzał, a kto odbierał z przedszkola (najważniejsze – staraj się tego dotrzymać). Ważne, aby początkowy czas pobytu dziecka był krótki, (np. odbieraj je przed leżakowaniem) i stopniowo wydłużaj jego czas pobytu.

•    mów dziecku, kiedy je odbierzesz, ale nie słowami ,,będę o 15”. Dzieci nie rozumieją pojęcia czasu. Najlepiej określ po jakiej czynności z przedszkolnego dnia będziesz: ,,Będę po ciebie po obiadku”. Ustal taki moment dnia, w którym realnie możesz pojawić się po dziecko, nie spóźniając się. Przydatna może być zabawa w paluszki, np.: pierwszy paluszek to śniadanie, drugi – spacer, trzeci – obiad, czwarty – zabawa, piąty – tatuś. Dziecko wie, co po czym następuje i kiedy przyjdzie czas na powrót do domu.

Pożegnania przedszkolne – pozostałe wskazówki

•    pamiętaj: twój spokój i opanowanie dodadzą dziecku odwagi, malec natychmiast zareaguje płaczem na twoje zdenerwowanie. Zdecydowanie i pewnie żegnaj się z pociechą, jednak nie za długo, by nie przedłużać trudnego rozstania. Warto zastosować metodę: ,,uścisk, buziak i do widzenia!”

•    pamiętaj: pożegnanie powinno być jedno. Po buziaku wyjdź z salki i staraj się nie zaglądać przez okna czy szpary między drzwiami. Jeśli dziecko cię zobaczy nie uspokoi się szybciej, a ty utrudnisz wyjście sobie oraz pracę nauczyciela. Pamiętaj, że w chwili dużego zdenerwowania zawsze możesz zadzwonić do przedszkola lub porozmawiać z nauczycielem.

•    warto poprosić nauczycielkę, aby wyszła po dziecko, np. do szatni i zachęciła malca do wspólnej zabawy. A może pomoże zachęta ulubionego kolegi/ koleżanki z podwórka, które dziecko zna i lubi?

•    jeżeli rozstanie z mamą jest dla dziecka trudne, postaraj się żeby, przez kilka dni odprowadzał je inny opiekun. Ten, z którym rozstanie będzie mniej bolesne, np. tata.

•    staraj się nie znikać bez uprzedzenia i pożegnania. Dziecko traci w ten sposób poczucie bezpieczeństwa i następnym razem będzie cię bardziej ,,pilnowało”.

•    nie zabieraj dziecka do domu w chwili, kiedy płacze – przytul je mocno i uspokój. Następnie przekaż je nauczycielowi, pod którego opieką będzie bezpieczne.

Pożegnania przedszkolne to trudnym moment, ale dacie radę 🙂

•    początkowo warto ograniczyć popołudniowe wyjścia w hałaśliwe miejsca, np. do sal zabaw czy hipermarketów. Dziecko  musi oswoić się z dużą liczbą bodźców, jakie będzie odbierało w ciągu dnia w przedszkolu.

•    nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiadało o przedszkolu. Samo zacznie mówić, najczęściej ,,dzień później”, co dla niego było ważne. Maluchy potrzebują czasu, aby ,,przeanalizować” nowości, z jakimi się stykają.

•    nie rozmawiaj przy dziecku o twoich obiekcjach dotyczących przedszkola, nauczyciela lub zachowania malca. Mimo kilku lat, dzieci odczuwają naszą niepewność.

•    jeśli dziecko nie odnajduje się w dużej grupie rówieśników, może warto zaprosić 1-2 dzieci z przedszkolnej grupy do waszego domu. W znanym dla siebie środowisku twój szkrab będzie bardziej pewny siebie, co ułatwi mu zapoznanie z nowymi znajomymi.

•    ubieraj dziecko do przedszkola wygodnie. Tak, aby garderoba nie krępowała jego ruchów, a niepotrzebne guziki i suwaki nie utrudniały samodzielności, np. podczas korzystania z toalety. Dzieci początkowo mogą wstydzić się prosić o pomoc, a łatwe w założeniu spodenki pomogą uniknąć toaletowych wpadek.

•    pamiętaj, aby nie ukrywać żadnych informacji o dziecku, jego problemach, dotychczasowym rozwoju. Zatajanie informacji, może utrudnić funkcjonowanie dziecka w przedszkolu i przedłuży jego proces adaptowania.

Pożegnania przedszkolne będą łatwiejsze, gdy zapamiętasz jeszcze jedną rzecz:

•    zauważaj każdy mały sukces maluszka, mów dziecku, że jesteś z niego dumna. Akceptacja wzmacnia i dodaje odwagi w pokonywaniu kolejnych wyzwań.

A co najważniejsze – żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze uśmiechem!