Jeśli na widok szpatułki u lekarza ma odruch wymiotny, to nie znaczy, że nie przepada za wizytami lekarskimi. Jeśli nie cierpi pewnych konsystencji i często się dławi, to wcale nie znaczy, że jest wybredne. Najprawdopodobniej jest nadwrażliwe na dotyk.
Nadwrażliwość na dotyk może obejmować całe ciało lub tylko jego wybrane partie. Może również występować tylko na twarzy lub wewnątrz jamy ustnej. Dlatego doszukując się nadwrażliwości u dziecka, należy przeprowadzać bardzo dokładny wywiad z rodzicem oraz baczną obserwację dziecka.
Nadwrażliwość na dotyk – czym jest
Nadwrażliwość na dotyk przejawia się niechęcią do mycia zębów i twarzy oraz obcinania włosów i paznokci. Dla dziecka z nadreaktywnością dotykową wizyty u pediatry, stomatologa, ortodonty czy fryzjera to prawdziwa zmora. Bardzo często kończy się płaczem, a czasami niemożliwością przeprowadzenia badania czy zabiegu. Dzieci z nadwrażliwością na dotyk skarżą się na gryzące metki, rajstopy pod spodniami, drapiące swetry czy szaliki. Nie lubią pewnych materiałów i unikają ich. Zdarza się, że preferują ubiór od stóp do głów, nawet jeśli za oknem świeci słońce i jest ciepło. Wolą nosić skarpetki i kapcie niż chodzić boso. Czasami też chodzą na palcach.
Mają swoje preferencje co do pokarmów. Najczęściej są nimi papki, dlatego nie lubią jeść pokarmów w których są grudki. Konsekwencją tego są oczywiście problemy z żuciem i gryzieniem. Dzieci z nadwrażliwością na dotyk nie lubią przytulania, chociaż same potrafią przyjść i mocno wtulić się w rodzica. Bliskość osób bardzo często im przeszkadza. Dlatego w przedszkolu czy w szkole często się kręcą, nie mogą usiedzieć w jednym miejscu, mają problemy z koncentracją, wydają się być nadruchliwe.
Problem nadwrażliwości dotykowej dotyczy wielu dzieci. Wśród nich są dzieci po cesarskich cięciach, dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej, z autyzmem czy zespołem Aspergera. Problem ten może dotknąć tak naprawdę każde dziecko.
Konsekwencje nadwrażliwości
Sama nadwrażliwość to jedno, ale niesie ona ze sobą wiele konsekwencji. Dziecko, które nie potrafi gryźć i żuć oraz nie ćwiczy narządów artykulacyjnych, najprawdopodobniej w przyszłości będzie miało problemy z prawidłową wymową. Człowiek nie dysponuje odrębnym narządem do artykulacji i przyjmowania pokarmów, oba te procesy są ze sobą ściśle powiązane. Dziecko, które nie dba o higienę jamy ustnej, ponieważ nie myje zębów, będzie miało problemy ze swoim uzębieniem. Dziecko, które ma na sobie gryzące tkaniny, będzie niespokojne i nadpobudliwe. Gorzej wypadnie w trakcie sprawdzianów w szkole, ponieważ nie będzie odpowiednio skupione. Dziecko z nadwrażliwością na dotyk nie lubi zabaw plasteliną czy masą solną, ponieważ nie lubi się brudzić. Zatem słabsza będzie jego motoryka mała.
Jednak najważniejszą konsekwencją jaką niesie za sobą nadwrażliwość dotykowa jest fakt, że może ona zaburzyć kontakt między matką a dzieckiem. Matka nie zdająca sobie sprawy z problemu, nie rozumie dlaczego jej dziecko nie lubi być dotykane, muskane czy masowane. Dlaczego jest wiecznie niespokojne i nie zawsze uspokaja się, kiedy jest brane na ręce.
Amerykański psycholog Harry Harlow w swoich badaniach na małpach pokazał bardzo dokładnie jak wielką rolę odgrywa dotyk i kontakt z matką. I chociaż takich badań na ludziach nikt ze względów etycznych nie przeprowadzi – to skoro system dotykowy ma tak ogromne znaczenie dla zwierząt – jak ważny musi być on dla rozwoju człowieka?Zwłaszcza, że jest najobszerniejszym ze wszystkich zmysłów jakie posiadamy. Dzieci z nadwrażliwością na dotyk powinny zostać objęte opieką terapeuty integracji sensorycznej. Im szybciej zostanie udzielona im pomoc, tym szybciej minie problem i nie pojawią się wtórne trudności.
witam muj synek ma dwa latka niechce brac jedzenia do reki nie lubi myc buzi itd co mam robic