Moja wspaniała przyjaciółka

W przyjaźni pojawiają się lepsze i gorsze momenty. Tak było zawsze i pewnie zawsze tak będzie. Przyjaciółki czasem świetnie się ze sobą bawią, a czasem się na siebie obrażają. Takie konflikty, do których dochodzi na wczesnym etapie, są niezwykle ważne. Pokazują i uczą, że czasem wzajemnie sprawiamy sobie przykrość, że czasem się ranimy, ale w prawdziwej przyjaźni chodzi o to, by te zranienia sobie wybaczać i nie popełniać kolejnych. By każdy taki spór uczył nas szacunku do siebie nawzajem bez względu na istniejące między nami różnice. O tym jest właśnie ta książka.

Moja wspaniała przyjaciółka

Przyjaciele się różnią. To dobrze, bo dzięki temu mogą się od siebie uczyć. Mogą się wzajemnie wspierać, mogą się rozwijać i każdego dnia stawać się dla siebie kimś lepszym. Lenka i Lula też się od siebie różnią. Jedna lubi rysować, a druga rozmawiać. Jedna lubi koty, a druga psy. To piękne, że tak jest. Jednak dla dziewczynek te różnice stają się przyczyną konfliktu.

Nadchodzi dzień, w którym między dziewczynkami wszystko się psuje. Dochodzi do kłótni i nieporozumienia. Jak to u małych dzieci bywa, wszystko stawiane jest na ostrzu noża, a więc dziewczynki natychmiast przestają być przyjaciółkami. Czy ten stan potrwa długo? Czy do przyjaźni naprawdę nie da się już wrócić?

Prosta, a jednocześnie głęboka książeczka, która dotyka samego sedna ludzkich relacji: różnic i wynikających z nich nieporozumień. Uczy, że różnice są i zawsze będą. Uczy też, że różnice te mogą stać się źródłem konfliktów, ale mogą też być ogromną zaletą przyjaźni. Dzieci, szczególnie te młodsze, dopiero uczą się budowania relacji. Dla nich spór jest prawdziwym końcem świata. Dzięki tej książce dowiedzą się, że takie rozstania się zdarzają, że nie są one ostateczne, a do przyjaźni zawsze można wrócić.

Historia opowiada o bardzo zwykłej przyjaźni, takiej jakich wiele i to jest w niej najpiękniejsze. To nie jest opowieść nierealna o nierealnych czy wyidealizowanych relacjach. Dziewczynki są prawdziwe. Ich problemy również są prawdziwe, a to sprowadza całą opowieść do bardzo realnej i życiowej. Przez to pozwala na różnorodne odwołania i nawiązania, które dzieciom, szczególnie tym małym, łatwiej jest zrozumieć.