Kangurowanie na porodówce – dlaczego warto?

Dlaczego warto kangurować?

Kangurowanie (KC – Kangaroo Care) jest uznaną metodą terapii w opiece nad noworodkiem/wcześniakiem. W Wielkiej Brytanii lekarze zalecają i wprowadzają KC w 80% Oddziałów Intensywnej Terapii Noworodka. Podobnie jest w USA, Szwecji, Niemczech, Belgii i Republice Południowej Afryki. KC powinno stać się rutynową metodą opieki. Dowody na jego dobroczynny wpływ zarówno na noworodka jak i rodziców są niezaprzeczalne. W związku z tym, że normalnym środowiskiem dla noworodka jest kontakt z matką (skóra-do-skóry), oddzielanie go od matki i umieszczenie w inkubatorze pod promiennikiem ciepła, jako głównym miejscem pobytu noworodka, jest całkowitą zmianą otoczenia. Negatywne skutki oddzielenia noworodka od matki wykazały wszystkie badania, w których porównywano noworodki kangurowane z tymi pozostającymi w inkubatorze.

Relaksująca moc

Kangurowanie skutecznie relaksuje noworodka, tłumi negatywne reakcje na zdarzenia w otoczeniu, indukuje sen oraz pozwala noworodkowi na chwilę wytchnienia od bodźców otoczenia, z jakimi ma styczność w Oddziale Intensywnej Terapii Noworodka. Umieszczenie noworodka w pozycji do kangurowania, gdzie czuje się bezpieczny, sprawia, że wycisza się on, relaksuje i z łatwością usypia. Kangurowanie wyraźnie i szybko redukuje poziom stresu. Nawet krótkie 20-minutowe sesje KC mogą obniżyć poziom kortyzolu (tzw. hormonu stresu) o 60%. Dotyczy to nawet wcześniaków urodzonych w 25. tygodniu ciąży. Poziom kortyzolu mierzonego u matki i jej dziecka wydaje się zsynchronizowany. Dlatego tylko wówczas, kiedy oboje rozpoczynają KC, poziomy kortyzolu mierzonego u nich symultanicznie obniżają się.

Czasem konieczne są procedury inwazyjne, badanie lekarskie, przewijanie, próba odłączenia oddechu wspomaganego, karmienie przez sondę. Noworodek powinien w miarę możliwości być w tym czasie kangurowany. Wszystko po to, by go uspokoić i zwiększyć jego komfort. Kangurowanie jest efektywną i prostą formą stymulacji poprzez dotyk. Najbardziej zbliżoną do naturalnej opieki, jaką powinna zapewnić dziecku matka, i jest zdecydowanie lepsze. Wywiera korzystniejsze efekty niż zwyczajowe dotykanie, głaskanie noworodka, masaż czy trzymanie ręki na główce noworodka. Niejednokrotnie noworodek wymaga umieszczenia w inkubatorze, niemniej jednak kangurowanie należy rozpocząć tak szybko, jak to będzie możliwe, tak często jak się da i tak długo, jak się da.

W Polsce kangurowanie nie jest metodą powszechnie stosowaną. Brakuje odpowiedniej, fachowej literatury, profesjonalnych szkoleń oraz łatwo dostępnej informacji dla  rodziców. Bardzo zależy nam, by kangurowanie było powszechne we wszystkich oddziałach neonatologicznych w Polsce.

Czym jest kangurowanie?

Kangurowanie oznacza położenie nagiego malca na nagiej klatce piersiowej rodzica na kilka godzin dziennie. Znajomy zapach, ciepło, rytm serca i czuły dotyk mamy zapewniają maluszkowi doskonałe warunki rozwojowe od pierwszych dni życia. Dzięki bliskiemu kontaktowi dziecko szybciej rozwija się emocjonalnie, spokojniej śpi i rzadziej płacze. Leżący na piersi mamy noworodek słyszy jej oddech, czuje bicie jej serca, co daje mu poczucie bezpieczeństwa.

Dzięki kangurowaniu:

· dziecko szybciej i lepiej rozwija się fizycznie i emocjonalnie, szybciej osiąga stabilizację akcji serca i oddechu, ma lepszą regulację temperatury ciała oraz prawidłowe napięcie mięśniowe,

· wcześniaki szybciej osiągają właściwą masę ciała, a co za tym idzie, są szybciej wypisywane ze szpitala; kangurowanie łagodzi też nieprzyjemne doświadczenia związane z wcześniactwem, jak pobyt w inkubatorze, liczne badania czy stosowanie dużej ilości leków,

· u kobiet, dzięki kangurowaniu, pobudza się laktacja, co pośrednio przyczynia się do osiągnięcia lepszego stanu zdrowia noworodka.

Także dla matek bliski kontakt z dzieckiem zniweluje negatywne skutki związane z przedwczesnym porodem. Mama ma poczucie sprawczości, że jest najważniejszą osobą w opiece nad noworodkiem – a to pomoże jej wbudować silną więź  z dzieckiem.