Ćwiczenia rodzinne? Tak, to coś fajnego! Zajęcia Metodą Weroniki Sherborne składają się z różnych kategorii ruchu, z których każdy ma swój cel i nieco inną formę. Aby opis był mniej enigmatyczny, przytaczam propozycje konkretnych ćwiczeń.
· Ruch prowadzący do poznania własnego ciała
Cel: Świadome sprawowanie kontroli nad własnym ciałem i jego ruchami. Kształtowanie się własnej tożsamości: wyodrębnienie własnego „ja” od otoczenia („nie ja”).
Forma: W tych strukturach szczególną wagę przywiązuje się do świadomości kolan, nóg, bioder, ponieważ na nich opiera się ciężar ciała.
Np.: spacer z ugiętymi kolanami.
· Ruch kształtujący związek z otoczeniem fizycznym
Cel: Prowadzi do wytworzenia poczucia stabilności, bezpieczeństwa, w psychoterapii nazywane poczuciem ugruntowania, niezbędnym dla dobrego stanu psychicznego. Celem jest także umiejętność swobodnego korzystania z otaczającej nas przestrzeni bez obaw.
Forma: W większości odbywa się na podłodze.
Np.: zabawa w berka na czworakach, podążanie za głosem.
· Ruch wiodący do wytworzenia się związku z drugim człowiekiem
Ruch „z”
Cel: Osiągniecie wzajemnego zaufania i zrozumienia potrzeb partnera przy pełnieniu odmiennych, uzupełniających się ról.
Forma: Jeden z partnerów jest bierny, drugi zaś aktywny i opiekuńczy względem niego. Np.: tworzenie huśtawki z koca, „fotelik” – dziecko siada między nogami rodzica i jest przez niego huśtane, masażyki-pisażyki.
Ruch „przeciwko”
Cel: Uświadomienie uczestnikom ich własnej siły, bez użycia agresji przy współdziałaniu z partnerem. Umożliwiają dzieciom poznanie własnych i cudzych sposobów reagowania. Rozwijają umiejętność kontroli swoich emocji (np.: przezwyciężyć lęk) i zachowań (np. agresywnych). Wyzwalają nagromadzone napięcia.
Forma: Osoby pracujące w parze na zmianę przyjmują rolę aktywną (atakującego) i bierną (broniącego się). Ćwiczenia przeciwko mają charakter zabaw pseudoagresywnych.
Np.: mocowanie się, przepychanie, robienie „paczki” – dziecko siedzi na podłodze z podkulonymi nogami, mocno zawija rączki wokół ud, a rodzic próbuje go rozplątać, budowanie „twierdzy” – rodzice stają w kole, stykając się ramionami, a dzieci próbują wejść do środka koła, rodzice im to nieco utrudniają.
Ruch „razem”
Cel: Wytworzenie harmonii i równowagi w kontaktach. Osiągnięcie wzajemnego zaufania, zrozumienia i równego wkładu wysiłku fizycznego.
Forma: Struktury wymagające jednakowego zaangażowania partnerów.
Np.: rowerek, obroty w leżeniu, wspólny taniec w okręgu.