To jak rozpatrywać aktywność w ciąży – ćwiczyć, czy jednak uważać? Warto sobie zadać pytanie, jak to jest, czy należy się ograniczać? Na początek przyjrzyjmy się korzyściom aktywności w ogóle. Ruch poprawia metabolizm, zapobiega nadwadze, cukrzycy, nadmiarze „złego cholesterolu”. Usprawnia serce, cały układ krążenia, poprawa samopoczucie, utrzymuje mięśnie we właściwej kondycji, a co za tym idzie – ciało w równowadze. Ciąża jest co prawda szczególnym stanem, ale ciało podlega tym samym prawom. Do korzyści można dodać jeszcze ograniczenie lub wyeliminowanie bólu pleców, czy lepszy przebieg porodu. Wysiłek porodowy porównywany jest do biegu maratońskiego, a każdy maratończyk długo przygotowuje się do startu. Powrót do sprawności sprzed ciąży również zależy od kondycji przed, ale i aktywności w tym szczególnym stanie.
Stare przysłowie mówi co za dużo to nie zdrowo… i jest tu na miejscu. Ruch tak, ale nie zawsze i nie za wszelką cenę. Część kobiet ma przeciwwskazania do ćwiczeń w ciąży, zwłaszcza dotyczy to ciąży wysokiego ryzyka. Warto zatem przed podjęciem aktywności fizycznej porozmawiać o tym z ginekologiem. Są jeszcze pewne zasady, których warto się trzymać.
Aktywność w ciąży – o czym pamiętać?
Jeżeli kobieta uprawiała sport, zanim zaszła w ciążę, może go nadal uprawiać. Chyba że jest to sport grożący urazem – na przykład jazda konna, oraz o ile nie ma szczególnych przeciwwskazań od ginekologa. Jeżeli zajście w ciążę ma być początkiem rozpoczęcia aktywności sprawa ma się inaczej. Pierwszy trymestr ciąży jest mniej stabilny. Z tego powodu, przez pierwsze cztery miesiące nie powinno się wprowadzać drastycznych zmian. Specjaliści zalecają włączenie ćwiczeń po 12.-16. tygodniu ciąży (w zależności od autora publikacji).
To kiedy zakończyć ćwiczenia zależy od samopoczucia mamy. Jeżeli dobrze je znosi, nie ma skurczy spowodowanych wysiłkiem, może ćwiczyć. Są kobiety (znam nawet taką ginekolog), które niemal do dnia porodu pływają po kilkadziesiąt długości basenów.
Warto dodać jeszcze jedno. Są kobiety, które chciałyby być sprawne do dnia porodu, ale dolegliwości takie jak zgaga, czy bóle brzucha to uniemożliwiają. Trzeba to uszanować, żeby nie wpędzać ich w poczucie winy i „nie wylać dziecka z kąpielą”…
-
By: Michał Koszla
fizjoterapeuta, specjalizuje się w fizjoterapii uroginekologicznej. Jest członkiem International Continence Society. Autor ogólnopolskiego programu ćwiczeń usprawniających od pierwszej doby połogu „Atrakcyjna Mama TM”, od 2004 roku współtworzy poznańską szkołę rodzenia Dobry Początek. Zajmuje się również terapią bólu w ciąży oraz po porodzie. Prowadzi w Poznaniu prywatny gabinet fizjoterapii Kobiece terapie, gdzie zajmuje się leczeniem takich dolegliwości dna miednicy u kobiet, jak nietrzymanie moczu, obniżenie narządów, zaburzenia czucia w pochwie. Jest konsultantem Kwartalnika NTM oraz poznańskiego oddziału Stowarzyszenia Osób z Nietrzyamniem Moczu UroConti. Jego publikacje ukazały się w Przeglądzie Urologicznym, Kwartalniku NTM. Był prelegentem na XV ogólnopolskiej konferencji Fundacji Rodzić po Ludzku, ogólnopolskiej konferencji dla położnych W służbie bociana. Często zapraszany jako ekspert do TVP2, TVN oraz telewizji regionalnych. Wydawca poradnika dla kobiet z nietrzymaniem moczu „Babski problem?”. Prywatnie ojciec 4 dzieci.
-
-
Mięśnie dna miednicy – co to takiego?
Zmiany ciała – co się z nim dzieje?
Zobacz wszystkie artykuły tego autora
ciąża nie choroba, ale ja tak w ciąży wymiotowałam, że czułam się jak chora